Alix is geboren na 35 weken en 2 dagen zwangerschap wat van haar een “prematuur baby” maakt. Ze kwam ter wereld met alles er op en er aan, alleen waren haar longen nog niet volledig gerijpt en haar hersenen nog niet af. Wat dit precies voor haar ontwikkeling betekend weten we nog steeds niet. Elke arts die we spreken zegt dat we daar vanzelf achter zullen komen. Super relaxed dus…
De eerste twee weken heeft Alix doorgebracht op de Neonatologie afdeling van het ziekenhuis. Ze had een infuus met antibiotica tegen infecties, een sonde voor de voeding en lag aan de hartmonitor. Dat laatste had de verpleging pas tijdens de tweede nacht gedaan, nadat Alix al blauw was gekleurd en slap was geworden wegens zuurstofgebrek. Voor ons als ouders een nachtmerrie. Ik dacht dat ik nooit meer zou stoppen met huilen, maar na een uur waren m’n tranen gewoonweg op.
Dag in dag uit gingen we naar het ziekenhuis om zo veel mogelijk van de voedingen en het verschonen zelf te kunnen doen, maar toch voelde ik me niet gelijk een moeder. Ik vond het persoonlijk erg moeilijk me al te hechten aan haar, bang voor hoe het zou verlopen. Maar vanaf de minuut dat ik hoorde dat ze mee naar huis mocht kwam het moedergevoel in me naar boven en dat gevoel neemt nog steeds elke dag toe!
Het hebben van een prematuur baby maakt je nog meer onzeker. Ik denk dat alle ouders zich zo nu en dan wel eens zorgen maken over hun kindje. En dat er ook genoeg ouders zijn die zich het kunnen aantrekken als een ander kindje van dezelfde leeftijd voorloopt in ontwikkeling. Maar als je een prematuur baby hebt moet je rekening houden met de gecorrigeerde leeftijd. Zo is Alix nu ruim 11 weken geleden geboren, maar is ze eigenlijk nog maar 6 weken oud. Dat betekent dus ook dat ze in haar ontwikkeling nog maar 6 weken oud is. Het is dan ook moeilijk te zien dat kindjes van haar leeftijd al wel aan het brabbelen zijn of gericht kunnen volgen, omdat ik met elk sprongetje bang ben dat ze ‘m niet gaat nemen.
Tot nu toe doet Alix het eigenlijk super goed. Ze is een vrolijk meisje met steeds vaker een tandloos breed lachje op haar gezicht. Het brabbelen begint een beetje te komen, al schrikt ze soms nog wel van haar eigen geluid. Met haar longen is overigens niets meer mis. Als ze iets wilt en niet krijgt denk ik dat de buren aan het einde van de straat ook horen dat Alix het er niet mee eens is. This girl can scream!