Toen ik nog zwanger was werkte ik 4 dagen in de week en op die ene dag dat ik doordeweeks vrij was had ik altijd genoeg te doen. Laat staan in de weekenden, die waren weken van tevoren al totaal volgeboekt. Eventjes bijslapen deed ik amper. Dat kan wel tijdens m’n verlof dacht ik steeds. Maar dat verlof kwam er nooit en die middagdutjes dus ook niet. Als je dacht dat je in het ziekenhuis kan slapen heb je ook wat gemist van het leven, want daar kom je nog minder aan je rust toe dan thuis in je eentje met een huilende baby. Wel jammer dat die middagdutjes zijn uitgebleven want ik ben totaal gesloopt, met een panda-ogen-fissie als bewijs.
Zijn er mensen die denken dat ik lekker de hele dag in bed lig met Alix, filmpjes kijken, beetje slapen, beetje eten, beetje niksen? Je hebt het ontzettend fout! Alix vergeet namelijk eventjes dat ze nog maar een klein baby’tje is, die op zich haar slaap aardig nodig heeft. Op de meeste dagen doet ze overdag hazenslaapjes wat betekent dat haar oogkleppen na 30 minuten weer open gaan en het dan janken geblazen is. Niet dat ze honger heeft of een schone luier wilt… Nee Alix wilt gewoon de hele dag in m’n armen doorbrengen. Resultaat? Een huishouden van lik-me-vessie, Borai die na een 9-urige werkdag ook nog mag gaan koken en ik in een pyjama-outfit all day err day.
Mocht er dan toevallig een dagje tussen zitten dat Alix wél moe is en dus wél graag wat langer wilt slapen, dan hangt haar moeder 5 keer per kwartier in d’r gezicht te hijgen, checken of ze nog wel ademt. Ook super relaxed denk ik. Toevallig was gisteren zo’n dag. Zal wel door de warmte komen of zo. Tijdens het eerste slaapje ergens in de vroege middag dacht ik chill mee te kunnen slapen, maar na 20 minuten in dromenland ging de deurbel. Het was de postbode die na het niet open doen van mijn kant (want pyjama-outfit all day err day) het pakketje wonderbaarlijk toch in de brievenbus kwijt kon. Had ie niet eerder kunnen bedenken?! Een paar uur na deze fucked-up verstoring van m’n slaapje gingen Alix haar ogen weer dicht en dus racete ik naar bed om ook mijn luiken dicht te gooien. Het duurde niet lang voordat de deurbel wéér ging. Maar deze keer moest ik open doen. Iets met belangrijke boodschappen. En daar ging ik dus, in pyjama met een panda-ogen-fissie en een slapende Alix over m’n schouder erg aardig doen tegen de bezorger die er ook niks aan kon doen dat ik voor de tweede keer die dag werd gewekt door zo’n kut bel.
Maar niet alleen overdag zijn het pittige tijden, de nachten slopen me nog verder. Ik klaag verder niet hoor, want zodra Alix naar me lacht is alles weer goed. Het is alleen bizar hoe je je kunt verkijken op de situatie. Waar ik dacht nog wel eventjes tijd voor mezelf te hebben leef ik nu van fles naar fles, worden m’n armen met de dag gespierder en m’n wallen groter. Dus als iemand tips heeft hoe om te gaan met de panda-ogen-fissie look, je bent meeeer dan welkom!
4 comments
Nice! Goed om te lezen! 🙂 Bij ons gaat het goed. Wel een paar mindere weken achter de rug. Zo’n week dat je niet langer dan 4/5 uur per nacht slaapt. Naast een fulltime baan is dat best wel pittig. Oscar groeit ook echt hard. Hij kruipt inmiddels door de kamer en doet soms zelfs al pogingen om te gaan staan. Dat hele baby-achtige is er al helemaal vanaf. 😉
Haha die 4/5 uur slaap ken ik maar al te goed! Alix is nu bijna 4 maanden en voelt er nog niet veel voor om de nacht voedingen over te slaan… Maar ik heb dan ook nog steeds verlof, dus ik kan tenminste nog een beetje bijkomen. Weinig slaap en keihard werken dat lijkt me inderdaad super zwaar! Wat goed om te horen dat Oscar al zo snel gaat. Leuk!
Hoi Samantha, was even benieuwd hoe het met jullie ging. Herkenbaar verhaal dit, met name de laatste alinea.. Maar gek genoeg gaat het wennen en kost het steeds minder energie. Tenminste, dat is onze ervaring. Succes iig en geniet van elkaar.
Hi Hans,
Heb dit berichtje helemaal over het hoofd gezien… Sorry! Hier gaat alles inmiddels goed. Ben nog steeds errrrug moe, maar dat hoort er nou eenmaal bij. Alix groeit echt als kool en haar ontwikkeling loopt niet heel ver achter op die van “op tijd geboren kindjes”, dus daar zijn we ook heel erg blij mee. En hoe gaat het bij jullie?
Groetjes!