Of het nu gaat om sporten, werken of het huishouden, ik heb geen doorzettingsvermogen en discipline staat ook niet in m’n woordenboek. Als ik heel eerlijk ben, maar dan ook écht eerlijk dan betekent dit dus ook weinig goeds voor de opvoeding van de kinderen. Althans, als ik Borai niet zou hebben die hier wonder boven wonder wel kaas van heeft gegeten. Dus mijn vraag: kan ik dit ook ergens kopen? Op dit moment begin ik dus aan 80.000 taken en maak ik precies niks af. Herkenbaar? Lees dan vooral even verder.
Ik ben lui geboren
Ik weet niet beter dan dat ik lui geboren ben. Teksten als beter een werkpaard dan een luipaard vind ik grappig, maar kan ik me niet in vinden 😉 Ik ben echt namelijk liever lui dan moe. Zo, dat is er in ieder geval uit en nu weet iedereen hoe het in elkaar steekt. Dat gezegd hebbende, wil ik wel altijd van alles. En liever ook al gisteren dan vandaag. Maar je raadt het vast al, het mag me niet te veel energie kosten. Dus maak ik voor van alles en nog wat plannetjes hoe ik m’n tijd zo goed mogelijk kan besteden met als resultaat een kick-ass planning die vaak precies dat blijft. Een planning zonder uitvoering. En echt ik irriteer me dus aan mezelf. Is ook een kunst.
Bewegen is niets voor mij
Weet je nog dat je vroeger een sport ging beoefenen dat je leuk vond of waar je goed in was en dat je dit jaren lang deed? Nee, ik dus ook niet. Ik heb van alles geprobeerd en wel in de volgende chronologische volgorde: ballet, paardrijden, clip-dance (ja dit bestond echt en ja ik ging helemaal op in m’n Christina Aguilera “Dirty” act), aikido (dat is een oosterse vechtkunst en was nodig om me meer weerbaar te maken. Vonden mijn ouders), karate en om het af te toppen nam ik wat lessen in streetdance waar ik de ballen van kon want m’n heupen lijken wel van hout gemaakt. Na mijn zoektocht naar welke sport dan wel bij mij past besloot ik gewoon dat ik niet thuis hoor in de wereld van bewegen.
Morgen wordt een week later
Als je dan werkt voor een werkgever kun je niet zomaar zeggen ik ben liever lui dan moe. En kun je niet iemand anders vragen voor die taak? Nee, je zet je meest energieke beentje voor en maakt er maar het beste van. Toen ik besloot voor mezelf te gaan werken ging dit dus ook mis. Ik weet heel goed welke doelen ik voor ogen heb, wat ik moet doen om daar te komen en hoe ik dit het beste kan doen. Maar wederom, uitvoering is een ding. Negen van de tien keer denk ik dat het morgen ook nog kan en uiteindelijk verschuift het dan naar een week later. Ook nu: ik irriteer me aan mezelf. En toch blijf ik het doen, dus blijkbaar irriteer ik me ook weer niet zó erg.
De taak waar geen einde aan lijkt te komen
En dan hebben we nog het huishouden. De taak waar geen einde aan lijkt te komen. Ik weet niet hoe het met jullie wasmanden gaat, maar die van mij overstromen elke week weer. En elke week bedenk ik weer dit moet ook anders kunnen. Ik kan bijvoorbeeld om de dag gaan wassen en niet wachten totdat het washok niet meer dicht gaat. Maar verder dan een gedachte komt dit niet. En wat denk je van stapels met schoon gevouwen kleding die wachten totdat ze in de kast worden opgeborgen? Deze blijven net zo lang liggen totdat de stapel weer is opgebruikt, de kleding weer in de wasmanden liggen en het riedeltje opnieuw begint. Om nog maar niet te spreken over de kilo’s voedsel die onze witte gietvloer (ja, stupid choice I know) te verduren heeft sinds Alix alleen nog maar zelf wilt eten. Dat de lepel haar mond vaak net mist en alles te eten krijgt behalve zij zelf.
Je ziet het, I’m a mess haha. Maar hoe ga ik om met alle chaos in m’n hoofd? En trust me, dat is niet weinig. Ik schreef hier al eerder een blog over en wellicht heb je die nou net gemist. Lezen dus!