Nou zal ik eerlijk zijn dat de voorbereidingen op de komst van baby Alix pas laat begonnen, ergens in week 30. Niet omdat we er niet mee bezig waren, maar omdat we steeds het gevoel hadden nog zeeën van tijd te hebben. Je kan begrijpen dat ik direct een hartritmestoornis kreeg toen ik met 34 weken het ziekenhuis in moest met uitzicht op een baby binnen 48 uur. We hadden nog geen maxi-cosi, luiertas, ledikant en kleertjes in maat 44. En het is toch belangrijk dat ze veilig en aangekleed de deur uit kan niet?
Het voordeel van de verplichte bedrust was dat ik eigenlijk werd gedwongen om op zoek te gaan naar de laatste spullen. Lekker lui vanuit m’n bed. Meer kon ik toch niet doen. Dus daar ging ik: op zoek naar een luiertas. Ik als tassen-freak dacht dat dit een leuk klusje zou zijn, maar waar begin je in godsnaam als alleen al Google je 928.000 zoekresultaten terug geeft op de term “luiertas”. Juist ja, nergens dus. Ik probeerde nog even wat varianten zoals “hippe luiertas”, “design luiertas” en “fashion luiertas”, maar wat daar uit tevoorschijn kwam was ronduit hilarisch. Tenzij je een bowlingtas model hip, design en fashion vindt. Dan heb ik niks gezegd.
Als je het wel met me eens bent dat een hippe luiertas eigenlijk niet bestaat, lees dan vooral verder. Ik zag mezelf gewoon niet over straat gaan met zo’n ontzettend “hip” paisley printje in de meest gezellige kleuren. En daarbij hebben 9 van de 10 luiertassen twee super praktische ritsvakjes aan de voorkant. Kan iemand me uitleggen waar die toch voor dienen? Ik weigerde een tas te kopen die niet m’n hart had gestolen. Dat doe ik immers ook nooit als ik een tas voor mezelf koop. Ik zette op een rijtje wat ik allemaal kwijt zou moeten in een luiertas: een extra setje kleren, luierdoekjes, luiers, een hydrofieldoek, een extra speen, een busje met voeding en een verschoonmatje. Dat past ook allemaal wel in een “gewone tas” toch?
Ik ging weer terug naar Google, maar waar ben je dan naar op zoek hé? Een mooie tas waar al m’n baby gerelateerde meuk in past, maar ja dat snapt Google niet helemaal. Ik besloot zwaarder geschut in te zetten en stuurde Borai naar de Bijenkorf. Ik kon dit helaas niet zelf doen, want de eerder genoemde verplichte bedrust. Borai heeft twee uur doorgebracht op de tassenafdeling, talloze foto’s naar me toegestuurd en me een aantal keer gebeld om te overleggen. Uiteindelijk hebben wij gekozen voor een zwarte leren tas van Alexander McQueen. Het is een, naar ons idee, tijdloos model en door de leren touwtjes die aan de ritsjes hangen is het geen saai tassie geworden. Op de bovenkant heeft de tas een leren handvat, maar ook een metalen ring, waardoor wij de tas gemakkelijk aan het handvat van de kinderwagen kunnen ophangen. De tas heeft ritsen aan beide zijden waardoor we gemakkelijk en snel iets uit de tas kunnen pakken. Geloof me, die snelheid is nodig als je baby keihard in het openbaar krijst omdat de fles te lang duurt.
Mijn conclusie is eigenlijk heel simpel. Een hippe luiertas bestaat niet. Tenzij je een gewone tas koopt en dit een luiertas noemt. Zo heb je zelf een tas waar je prima mee over straat kunt gaan, heeft je baby alvast haar eerste échte tas op zak en afhankelijk van het gekozen model loopt papa misschien ook niet voor schut als hij bij een vlaag van verstandsverbijstering besluit de baby eens te voorzien van een schone luier.