Vandaag is Alix alweer 4 maanden oud. Een hele mijlpaal vind ik zo. Maar het grappige is dat ik tegenwoordig alles bestempel als een mijlpaal. En nee niet alleen op Instagram met #mijlpaal, maar ik bestook m’n familie en vrienden met alle ontwikkelingen die Alix doormaakt. Of ze al gek van me worden? Vast wel. Of het mij wat uitmaakt? Niet echt.
Eerste mijlpaal, één van ons samen
4 maanden en een beetje geleden toen Alix nog in m’n buik zat hadden we samen onze eerste mijlpaal bereikt. We hadden van een verwachtte bevalling met 34 weken, een bevalling met 35 weken en 2 dagen weten te maken. Als je nog geen kind op de wereld hebt gezet denk je misschien dat 9 dagen weinig verschil maakt, maar als de artsen elke dag als een soort mantra vertellen hoe belangrijk het is dat de baby nog een dag langer blijft zitten dan voelt elke dag dat de bevalling nog niet is begonnen als een kleine overwinning. En geloof me, ik was die dikke buik echt wel zat. Nu mis ik ‘m als een gek?!
Kleine strijder
In de eerste 3 weken na de bevalling moest Alix strijden om gauw helemaal gezond te worden en mee naar huis te mogen. Het was vreselijk dat wij niets anders konden doen dan toekijken. En van haar houden uiteraard. Ze moest al haar flessen zelf opdrinken, weg met die sonde voeding en van de monitor af, blijven ademhalen! En vooral paps en mams geen hartverzakkingen meer bezorgen. Dat mag pas weer als ze 16 is en met croptop, mini rok en de hakken van d’r moeder de deur uit wilt (dat is als ze op haar moeder gaat lijken tenminste. Mam, het spijt me echt. Snap je nu pas). Maar als de kleine strijder dat ze toen al was, trok ze zelf de sonde uit d’r neus en liet ze zien hoe sterk je kan zijn, ook als je nog maar 44 cm groot bent.
Stilzitten is voor baby’s
De stappen die Alix in het ziekenhuis nam waren groot. En ook nu ze lekker bij ons thuis is zit madame niet stil en wilt ze maar al te graag “groot” zijn. Van middagdutjes heeft ze amper gehoord (of überhaupt van slapen) en ook gewoon even chillen in de box is voor baby’s. Nee Alix wilt de hele dag staan. Niet dat ze dat kan, maar het is krijsen geblazen als je d’r niet met een bloedgang op d’r benen neerzet. Dat je zelf met een halve hernia kampt door al dat tillen zal d’r een rotzorg zijn.
Alles is een mijlpaal
Elke ontwikkeling die Alix doormaakt is inmiddels een mijlpaal en dus wordt elke verandering in gedrag, eetpatroon of gewoon elke verandering gevolgd door een fotosessie van minimaal 10 picca’s, een foto collage richting m’n moeder en een broadcast bericht aan m’n vrienden met daarin het nieuws van de dag. “Alix heeft vandaag voor het eerst peer gegeten”. Een dag later “voor het eerst aardbeien”. Weer een dag later “voor het eerst een stukje brood”. En zo maken we eigenlijk elke dag weer wat nieuws mee. En heb ik dus elke dag een fotoshoot, broadcast bericht en een volger op Instagram minder. Maar ga me nu niet vertellen dat ik de enige moeder ben die elke dag zó trots is op d’r mini-me?!