Mijn oma houdt niet van een “dotje” en vindt het dan ook niet om aan te gluren als ik haar de wekelijkse Alix spam toestuur via een appie en er wat foto’s tussen zitten mét speen. Ik weet niet wat dat is, misschien mochten baby’s vroeger alleen maar kauwen op hun vingers, maar ik vind het gebruiken van een speen totaal niet erg. Sterker nog, het is een ware uitkomst. Maar o wee als dat ding niet te vinden is, paniek in de tent!
Foutje bedankt
Op de een of andere manier kan Alix niet in slaap vallen zonder speen. Of nou ja, het gebeurt wel eens sporadisch maar dan schrikt ze al gauw weer wakker. Foutje bedankt. Speen er in en ze tukt weer eventjes verder. Nadruk op eventjes, want deze dame heeft echt helemaal niks met slapen. En moeke dus inmiddels ook niet meer, maar dat terzijde. Die speen is in ons huishouden dus eventjes totaal niet meer weg te denken. Ik heb er dan ook altijd twee in huis. Eentje ligt boven in d’r bedje en eentje beneden in d’r box. Ik heb toch echt even geen zin in de hele dag die twee trappen op en af omdat ik een speen ben vergeten. Dat is met die korte poten van mij niet per se een optie.
Ik wilde het niet jinxen
Tijdens de zwangerschap heb ik me heel lang ingehouden met het kopen van babyspul, bang dat het mis zou gaan of zo. Ik wilde het ook niet jinxen allemaal toch. Maar toen ik eenmaal m’n voet over de drempel van de Prénatal heen had gezet was het hek van de dam. Alles moest dat mandje in. Tot ik Borai ergens aan de andere kant van de winkel tegenkwam en hij afkeurend keek naar al dat roze wat er in lag. Of ik dat niet even kon minderen? En dus gingen alle spenen met gezellige printjes en een scala aan roze kleuren (ik wist niet dat er 30 verschillende kleuren roze bestonden) weer terug het rekje in. Wat ervoor in de plaats kwam? Een doorzichtige speen. Die ik op dat moment foei lelijk vond, maar ik kon daar moeilijk tekeer trekken over de kleur van de speen. Zullen die mensen wel denken, heb je weer zo’n hormonaal monster. En ik weet zeker dat Borai me dan te kakken zou zetten met een opmerking als “zo is normaal ook hoor, ligt niet aan de zwangerschap”. Nee ik sloeg dat even over en besloot me als een echte volwassen chick te gedragen. Voor eventjes dan.
Een speen matchend bij je outfit
Nu achteraf gezien ben ik erg blij met die doorzichtige spenen want ze passen bij elke outfit. En dat is toch ook wel heel erg belangrijk. Ik bedoel ik match m’n sokken met m’n shirts en Alix matched haar speen met haar romper. Dat zijn die nieuwe goals, toch?! Maar ’s nachts is het wel een dingetje hoor. Dan is Alix weer eens wakker geworden en aan het krijsen alsof ik d’r in geen jaren te eten heb gegeven, dus ik voel al dat m’n hartslag omhoog schiet, ik bedoel ik wil niet dat ze huilt en zeker niet zooooo mega hard. Midden in de nacht. Als ik eindelijk dichterbij die zo gewilde REM slaap kom. Maar ga dan maar eens in het donker met een kapot nachtlampje en wimpers die niet los van elkaar lijken te komen op zoek naar een doorzichtige speen. Niet.Te.Doen. Enkeltje Fear Factor right there. Heb ik nu die speen te pakken? Oh wacht, nee het is de neus van Alix. Echt helemaal top. Dus hoe lelijk Borai gekleurde spenen ook vind, dat is dan even jammer want ik heb een té leuke roze speen uitgekozen bij Prénatal van het merk Bibi. Maar uiteraard wel één met panterprint. Het blijft toch een kind van d’r moeder.